FİNAL

Demek hiçbir şeyi unutmuyorsun,
Öyleyse elveda, haydi git.
Söyleyecek hiçbir şeyimiz yok.
Git.
Ama dur, biraz daha bekle,
Yağmur yağıyor,
Bekle kesilsin.

Dışarısı çok soğuk, iyi sarın.
Kışlık bir manto giymen lazımdı,
Her şeyini geri vermedim mi?
Bende sana ait hiçbir şey kalmadı,
Mektuplarını ve resmini almıştın...

Mademki ayrılıyoruz,
Bana bir kere daha bak,
Fakat dikkat et, ağlamayalım,
Çünkü ağlamak aptallık olur.

Güya hayatlarımızı birbirimize vermiştik,
İşte şimdi geri alıyoruz.
Artık ikimiz de
Başka yere gezmeye,
Başka yerde yaşamaya gideceğiz.

Elbet çok üzüleceğiz,
Sonra, hataları affeden tek şey,
Unutkanlık gelecek.
Ve diğer insanların arasında
Sen ve ben olacağız.

Böylece mâzime karışacaksın,
Belki tesadüfen karşılaşacağız.
Yeni elbiselerle geçerken sen,
Ben kaldırım değiştirmeden
Sana uzaktan bakacağım.

Üzüleceğim, üzüleceğiz;
Dönmeyeceğiz.

(Paul Geraldy